Bu çalışmada çevrim içi yabancı dil eğitiminde ekran yönelimli onarım özelinde duyulan araştırma ihtiyacının ortaya konulması amaçlanmıştır. Bu kapsamda öncelikle Konuşma Çözümlemesi (KÇ) yöntemi kullanılarak yürütülen araştırmaların kuramsal ve yöntemsel temeli betimlenmiştir. Bu temelde öznelerarasılığın sağlanamadığı ve çeşitli etkileşimsel sorunların ortaya çıktığı durumlarda devreye giren onarım mekanizmaları tanımlanmış ve öğrenme süreçlerinde gözlenen onarım etkinlikleri ekran yönelimli uygulamalar ekseninde özetlenmiştir. İlgili alan yazındaki çalışmalar KÇ araştırma yöntemi ekseninde ve yabancı dil eğitimi ortamlarının niteliği açısından onarımın merkezi bir konumda olduğunu göstermektedir. Özellikle çevrim içi dil eğitimi ortamlarında, ekranın etkileşimin dijital bir bileşeni olarak devreye girmesi, onarımın etkileşimsel rolüne yönelik araştırma ihtiyacını arttırmıştır. Her ne kadar ekran yönelimli onarım kavramı özelinde dolaylı katkılar sunan araştırma örneklerine alan yazında rastlansa da konu üzerine Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi bağlamında hiç değinilmemiş ve diğer dillerin öğretimi ve öğrenimi açısından ise sınırlı kanıta erişilebilmiştir. Bu kapsamda bu çalışmada ekran yönelimli onarım kavramı üzerine araştırma ihtiyacı detaylı bir şekilde ortaya konulmuş ve ilgili araştırmalara yönelik kuramsal bir temel oluşturularak bu alanda yürütülecek çalışmaların önü açılmıştır.
This study sets out to reveal the need for research on screen-based repair for online foreign language teaching. In this context, firstly, the theoretical and methodological basis of the research conducted using Conversation Analysis (CA) is described. On this basis, the repair mechanisms applied when intersubjectivity cannot be achieved and various interactional problems arise are defined, and the repair activities observed in learning processes are summarized on the basis of screen-oriented practices. The literature we reviewed shows that repair has a central position in terms of the CA as a research methodology, and the quality of foreign language education environments. Particularly in online language education environments, screen functioning as a digital component of interaction has increased the need for research on the interactional role of repair. Literature provides indirect contributions to screen-oriented repair in English. However research covering teaching and learning other languages remains scarce none of which investigates Turkish as a foreign language. Against this backdrop, this study demonstrates the need for research on screen-oriented repair, creates a theoretical basis for related research and thus paves the way for future studies.
